My babakind se PhD is vandag amptelik toegeken op die UFS se virtuele gradeplegtigheid. Dit was nogal ‘n mengsel van ‘n groot hoogtepunt en ‘n anti-klimaks. Wat ‘n feestelike dag in 2020 moes wees, met Santa en Cobus wat van die Kaap af kom, almal wat opdress, ‘n waardige geleentheid met togas en applous, is afgradeer na ‘n baie flou virtuele aanbieding met goor musiek en name wat alfabeties oor ‘n skerm rol.
Maar dit bly ‘n Groot Dag. Sussie en swaerie het vroeg-oggend al die link gesoek om in die Kaap te kyk. Die program is afgelaai, Alta se naam gesoek en die kort biografie en opsomming van haar verhandeling gretig gelees. Pappa en Mamma het in Welkom gekyk. Ek het ‘ma-tuurlik’ bietjie gehuil, hoe dan anders? In Bloemfontein was kleinsus opgetof in haar rooi toga en pofhoed … vir ‘n selfie saam met die rekenaar.
Hierdie kind het op skool gekyk hoe haar Santa-sus ure voor haar boeke deurbring, en dit in ag geneem toe sy vakke kies: “Nee, ek gaan nie so baie huiswerk doen nie!” Daar was vir haar te veel aspekte van skoollewe wat tyd moes kry! En daardie skooljare is ten volle geniet en propvol met prestasies op baie gebiede. Tog, toe sy eers op Universiteit kom en haar passie ontdek, was daar baie keer te min ure vir die boeke! Maar sy het dit gedoen, partykeer selfs teen die “odds” vasgebyt, deurgedruk en is nou amptelik Dr. Alta Grobbelaar.
Ons het dit gemis om saam daar te wees, saam hande te klap, foto’s te neem. Ons het selfs die warmkry en die lang sit in die Callie gemis, die toesprake en amper ritualistiese seremonies, die lang kyk na die ander studente, en uiteindelik: “Daar’s sy nou!”
Tog was ons op ‘n manier saam. Ons besef dat Corona-tyd soos oorlogtyd is en dat dinge nie net normaal kon aangaan nie. Ons gesin is almal gesond en gelukkig. Ons is dankbaar en besef ons is geseënd. Net vir vandag sal ons maar maak asof daar nie ‘n virus is nie, asof hierdie maar is soos almal graadkry.
Tech savvy Santa in die Kaap het ‘n video gemaak met die perfekte agtergrondmusiek terwyl ons moedig die trots-trane gesluk het!
Ons is hartbreek-trots op jou, Doktor Alta!
15 replies on “Graadkry”
Nooit kon dink dat die kleine mooie dogtertjie wat nog doeke gedra het toe ek na haar gekyk het eendag as Doktor aangespreek sal word. Baie geluk.
LikeLiked by 1 person
Baie dankie!
LikeLike
Julle is met rede trots – dis ‘n wonderlike prestasie.
LikeLiked by 1 person
Dankie, Frannie!
LikeLiked by 1 person
Dis uitstaande. Baie geluk aan jul as ouers en haar as dogter en nou ten volle gekwalifiseerd.
LikeLiked by 1 person
Baie geluk, Christa, hierdie is ń yslike prestasie! Jul kind is pragtig.
LikeLiked by 1 person
Dankie, Una. Ons is so trots op haar. Mens se kinders is maar net alles.
LikeLike
Dis waar woorde daardie, Christa.
LikeLiked by 1 person
Baie geluk met julle kind se prestasie. 💝
LikeLiked by 1 person
Baie dankie! Eintlik wens ek gereeld sy was nog klein, maar nou raak sy so dêm oulik groot!
LikeLike
Ja, as ons kinders mooi grootmense word vergroot ons ouerharte ook.
LikeLiked by 1 person
Ek geniet jou blog vreeslik en baie, baie geluk met jou kind se prestasie. Dis waarlik iets om op trots te wees! Dit is baie, baie ure se baie harde werk!
LikeLiked by 1 person
Baie dankie, en dankie dat jy by my kom lees!
LikeLiked by 1 person
Ek is nie klaar nie, sal weer moet terugkom om meer te kom lees. 🙂
LikeLiked by 1 person
Jy’s welkom!
LikeLiked by 1 person